The main purpose of this article is to show the general development of Władysław Sebyła’s works in his next tomes Pieśni szczurołapa (Song of the ratcatcher), Koncert egotyczny (Egotic concert), Obrazy myśli (Views of thoughts). Poetry for Sebyła is the way of finding a man, showing the truth about himself by means of a literal word. Like also expressing a beauty of a nature, world by leading a dialog with himself. Besides he is looking for new people with whom he (...) could talk about the significance of life. He supports on the authority of Cyprian Kamil Norwid and Jan Lechoń. His poetry is not to give any answer to the problems but to ask neverending questions. (shrink)

Profesor Ryszard Panasiuk przez ostatnich kilka dekad należał do grona wiodących polskich filozofów. Jego książki na temat Hegla, ruchu młodoheglowskiego czy Marksa należą do kanonu historiografii idei. Publikowany tutaj obszerny wywiad z Profesorem może stanowić wartościowe i oryginalne źródło do historii inteligencji i humanistyki w tzw. Polsce Ludowej. Profesor Panasiuk opowiada w nim o swojej karierze naukowej, jednocześnie kreśląc obraz przemian akademickiego środowiska filozoficznego w powojennej Polsce. Wiele uwagi poświęca również swojej relacji z Bronisławem Baczką i innymi wybitnym reprezentantami Warszawskiej (...) Szkoły Historii Idei. Ponadto Profesor analizuje proces narastania prądów dysydenckich wśród zwolenników marksizmu po Październiku ’56 i wyjaśnia ostateczny rozkład post-stalinowskiej ortodoksji w polskim życiu intelektualnym tego okresu. Jak również dowodzi, że choć Marks stanowi ważny i wciąż warty badania rozdział w historii filozofii europejskiej, to marksizm, z uwagi na zawarty w nim koncept „radykalnej wspólnoty”, jest ideologią z gruntu utopijną. (shrink)

Předkládaná esej se snaží představit koncept identity v kritické perspektivě a v širším kontextu problému demarkace v sociálních vědách. V souladu se známou statí Beyond "Identity" (Brubaker, Cooper) si pokládám otázku, zda je koncept identity nadále užitečný a vhodný coby analytický nástroj ve společenských vědách. Pozornost věnuji jak samotnému zanesení konceptu na pole sociálních věd, tak i srovnání a zhodnocení esencialistického, konstruktivistického a dekonstruktivistického pojetí, přičemž tyto tři způsoby uchopení daného pojmu vnímám zároveň jako reprezentace různých postojů k sociální realitě, (...) k možnosti skutečného poznání (episteme/doxa) a ke vztahu vědeckého a nevědeckého pole. Kriticky reflektuji všechna tři pojetí a argumentuji ve prospěch nahrazení konceptu identity, avšak také ve prospěch posílení (auto)kritického vnímání ve spojitosti k užívaným vědeckým konceptům a nástrojům, jakožto i k vědcům samotným. (shrink)

Amerykański filozof Richard Rorty wytrwale pracował na etykietkę intelektualnego enfant terrible. Jednym z przejawów jego oryginalności w akademickim milieu była zdecydowana obrona amerykańskiego patriotyzmu przedstawiona w Spełnianiu obietnicy naszego kraju i innych pismach. W niniejszym artykule staram się uwypuklić pewne cechy Rortiańskiego patriotyzmu oraz powiązać je z jego krytyką lewicy kulturowej. Jego zdaniem utraciła ona polityczne wpływy i uczyniła swoim fetyszem radykalne teoretyzowanie właśnie na skutek swojego antyamerykanizmu. Na koniec stawiam pytanie o to, czy wzrost znaczenia lewicy kulturowej w USA (...) w ostatnich latach nie poddaje w wątpliwość diagnozy Rorty’ego. (shrink)

En las dos últimas décadas, se ha producido dentro de la filosofía analítica un aumento repentino de la investigación sobre la naturaleza y el papel que juea la intuición. Los filósofos empezaron a investigar qué es la intuición, cómo debería definirse, qué papel desempeña en la filosofía, cuál es su estatus epistémico, entre otras cosas. También hay un número creciente de filósofos que sostienen que todo el debate se basa en un error: la intuición en filosofía no desempeña papel alguno (...) y los filósofos no la utilizan como (fuente de) prueba para sus afirmaciones filosóficas. Esta estrategia se lleva a cabo a menudo diferenciando entre los dos sentidos en los que se supone que la intuición desempeña un papel evidencial en filosofía. Así, la intuición puede entenderse como un estado de intuir o como un contenido proposicional que se intuye. En el primer sentido, se argumenta, la intuición no puede ser tratada como evidencia, ya que presentaría el riesgo de psicologizar la evidencia en filosofía. Sin embargo, si tomamos la intuición como evidencia en el segundo sentido, no hay nada distintivo en ella: en última instancia, toda evidencia en filosofía es de naturaleza proposicional, independientemente de la intuitividad de una proposición dada. En mi artículo, sostengo que esta estrategia fracasa y propongo, en su lugar, una visión de la intuición que, en primer lugar, explica por qué la distinción mencionada no hace que la intuitividad del contenido sea irrelevante para su estatus epistémico; en segundo lugar, está de acuerdo con los hallazgos actuales en psicología; y, en tercer lugar, es lo suficientemente mínima como para permitir la incorporación de las diferentes perspectivas sobre las intuiciones. En particular, sostengo que un juicio intuitivo, caracterizado por su no inferencialidad y revocabilidad, sirve de prueba para determinadas afirmaciones filosóficas, mientras que su fuente es una intuición entendida como un estado de carácter no proposicional que puede examinarse empíricamente. (shrink)

In the nineteenth century, the French utopian socialists, Saint-Simonians and Fourierists, developed different concepts of the colonisation of Africa. These concepts collided in Algeria. The Saint-Simonians were impressed by the Arab system of the tribal ownership of land. They wanted to preserve it and ultimately bring the two peoples, the Arabs and the French, together in the spirit of a commune. On the other hand, the Fourierists wanted to expropriate Arabs from their land and hand it over to the French (...) colonists so that they could build new economic communities of a phalanstery type. This article presents the theoretical disputes between the two schools and also describes the actual practical consequences of these disputes for the French colonial politics. (shrink)

Tekst stanowi tłumaczenie traktatu Tomasza z Akwinu pt. De principiis naturae (O zasadach natury), stanowiącego opis podstawowych zagadnień filozofii przyrody i metafizyki w ujęciu Akwinaty. Są to przede wszystkim zagadnienia związane z powstawaniem, które stanowi dla Tomasza podstawowy przedmiot badań filozofa natury. Zajmuje się on odróżnieniem substancji od przypadłości, złożeniem materii i formy, czterema rodzajami przyczyn i ich wzajemnymi relacjami, a także rodzajami konieczności i identyczności.

Artykuł stanowi próbę zarysowania kilku istotnych wątków dwóch istotnych średniowiecznych koncepcji celowości. Twórcami owych koncepcji są Jan Duns Szkot i Walter Chatton. Autor skupia się na trzech zagadnieniach: (1) argumentach na rzecz przyjęcia teleologii naturalnej, (2) statusie ontologicznym celu, (3) statusie Boga jako przyczyny celowej. Dokonywane analizy mają pokazać, iż wiele poglądów wygłaszanych przez Dunsa Szkota i Chattona stanowiło podważenie wcześniejszej scholastycznej wizji całościowej teleologii, która swą najbardziej dojrzała postać otrzymała w myśli Tomasza z Akwinu, przygotowując nadejście nowożytnej krytyki celowości.

Recenzja książki:_ Ćwiczenia duszy, rozciąganie mózgu. Rozmawiają Jerzy Vetulani i ks. Grzegorz Strzelczyk_, Wydawnictwo ZNAK, Kraków 2016, ss. 223.

ABSTRACTThis paper examines the theory of artefacts presented by the 15th-century thinker Paul of Venice, paying special attention to the views of authors often referred to as ‘nominalists’ (e.g. O...

BackgroundThe ARRIVE (Animal Research: Reporting of In Vivo Experiments) guidelines are widely endorsed but compliance is limited. We sought to determine whether journal-requested completion of an ARRIVE checklist improves full compliance with the guidelines.MethodsIn a randomised controlled trial, manuscripts reporting in vivo animal research submitted to PLOS ONE (March–June 2015) were randomly allocated to either requested completion of an ARRIVE checklist or current standard practice. Authors, academic editors, and peer reviewers were blinded to group allocation. Trained reviewers performed outcome adjudication (...) in duplicate by assessing manuscripts against an operationalised version of the ARRIVE guidelines that consists 108 items. Our primary outcome was the between-group differences in the proportion of manuscripts meeting all ARRIVE guideline checklist subitems.ResultsWe randomised 1689 manuscripts (control: n = 844, intervention: n = 845), of which 1269 were sent for peer review and 762 (control: n = 340; intervention: n = 332) accepted for publication. No manuscript in either group achieved full compliance with the ARRIVE checklist. Details of animal husbandry (ARRIVE subitem 9b) was the only subitem to show improvements in reporting, with the proportion of compliant manuscripts rising from 52.1 to 74.1% (X2 = 34.0, df = 1, p = 2.1 × 10−7) in the control and intervention groups, respectively.ConclusionsThese results suggest that altering the editorial process to include requests for a completed ARRIVE checklist is not enough to improve compliance with the ARRIVE guidelines. Other approaches, such as more stringent editorial policies or a targeted approach on key quality items, may promote improvements in reporting. (shrink)

There is one fundamental and many non-fundamental kinds of existence. Things (material bodies) exist fundamentally. Many other objects exist non-fundamentally: properties, events, relations, states; abstracts (universals), laws of Nature; possible states, virtual particles; minds, mental processes; ideal objects created by minds (Popperian "World 3"). All of them are always based on material bodies, but they exist really.

A review of: J. Woleński, _Wykłady o naturalizmie_, Wydawnictwo Naukowe UMK, Toruń 2016, ss. 226.

A review of: J. Woleński, Wykłady o naturalizmie, Wydawnictwo Naukowe UMK, Toruń 2016, ss. 226.

O artigo objetiva refletir acerca dos embates vivenciados pelos acadêmicos do curso de Pedagogia, durante o momento de Estágio Supervisionado na Educação Infantil, buscando identificar a contribuição desta disciplina no curso de Pedagogia para a formação dos futuros profissionais. Para isso, partimos da importância do estágio supervisionado na formação inicial de professores e sustentamos a reflexão a partir da análise documental do plano de ensino da disciplina e de dezenove relatórios de estágio, no contexto de uma instituição pública de Ensino (...) Superior. As análises estão respaldadas em autores como Kishimoto, Pimenta, dentre outros que contribuem para pensarmos a relevância do estágio, como elemento formador. Dadas as necessidades e o franco desenvolvimento vivido pelas crianças na faixa etária da Educação Infantil, torna-se necessária uma formação inicial consistente em que os futuros docentes sejam capacitados a trabalhar fomentando nas crianças habilidades sociais, intelectuais, físicas e afetivas. Os dados evidenciaram um distanciamento entre o contexto estudado na universidade e o cotidiano nas instituições de Educação Infantil, condição que torna menos qualificada a experiência do estágio supervisionado, mas não reduz sua importância como momento de reflexão e aproximação com o campo de trabalho. Embora exista uma relação entre o plano de ensino da disciplina e os relatórios analisados, ainda persiste uma grande distância entre a formação oferecida no âmbito acadêmico e a prática das instituições. Isso, ao contrário de oferecer um descrédito à formação, demonstra uma necessidade de melhor preparo e espaço para as discussões acerca da Educação Infantil, nos cursos de formação de docentes. (shrink)

Celem artykułu jest przedstawienie najważniejszych publikacji C. Głombika, w których analizował on twórczość filozoficzną i historycznofilozoficzną swojego nauczyciela z czasów studiów, W. Tatarkiewicza. To właśnie m.in. dzięki Tatarkiewiczowi Głombik podjął badania nad dziejami filozofii polskiej. Na przykładzie poświęconych Tatarkiewiczowi prac Głombika ukazane zostały najważniejsze obszary jego zainteresowań historycznofilozoficznych i metody badawcze. Artykuł wzbogacony został o osobiste wspomnienia i korespondencję.

Author: Korzeniowska Monika Title: “ANALYSIS OF HAPPINESS” AND JOY („O szczęściu” i radości) Source: Filo-Sofija year: 2011, vol:.13/14, number: 2011/2-3, pages: 689-698 Keywords: WŁADYSŁAW TATARKIEWICZ’S PHILOSOPHY, JOY, HAPPINESS Discipline: PHILOSOPHY Language: POLISH Document type: ARTICLE Publication order reference (Primary author’s office address): E-mail: www:The main aim of this article is to present Władysław Tatarkiewicz’s concept of joy in the context of his research on the issue of happiness. The phenomenon of joy is shown as a very important but not well (...) known problem, playing a clue role in the philosophy of Plato, Plotinus, Pseudo-Dionysius the Areopagite, Meister Eckhart, Schopenhauer, Nietzsche and Lévinas, not only in the ethical but also in the epistemological context. W. Tatarkiewicz’s Analysis of Happiness is one of a very few works in Polish humanities, which is possible to treat as the frame of reference for the philosophical euforiology. In Analysis of Happiness he compares the joy and the happiness, according to such a differences between them as intensity, permanence, transcendence or mentality. The phenomenon of joy is also interpreted as a base for the happiness in the psychological understanding. Tatarkiewicz formulates a hierarchy of good states of mind, placing the joy between the pleasure and the jollification. The work Analysis of Happiness contains also the typology of joy – from the joy of life, Elysian joy, mystical joy, the joy of love, to the joy understood as the happiness of the moment. (shrink)

The first part of the article contains a logical reconstruction and a methodological analysis of some aspects of the famous Władysław Witiwcki’s work “Faith of Enlightened”. In particular, the classifications of believers and the principles of these classifications are analyzed; methodological errors committed by Witwicki are indicated. In the second part of the text, Witwicki's distinctions are illustrated by attitudes towards God and faith represented by four representatives of the Lvov-Warsaw School: Kazimierz Twardowski, Jan Łukasiewicz, Tadeusz Kotarbiński, and Józef Maria (...) Bocheński. (shrink)

Using a comprehensive quotation from a book of Władysław Krajewski a characteristic of moderate scientism (to be called scientism below) is given. That is the stance I share with Krajewski. I complement the characteristic presenting scientism as an approved by me "naive trust in science". In the main part of the paper I discuss, however, the limitations imposed by contemporary science on the traditional epistemological optimism of scientism.

EN: Selection of Marczyński's interviews on philosophy and literature which were recorded in early 2007 for the purpose of his radio broadcast "Hortus (In)Conclusus." Includes interviews with: Marek Bieńczyk, Józef Bremer, Ihor Byczko, Andrij Dachnij, Anna Dziedzic, Mateusz Falkowski, Tadeusz Gadacz, Michał Głowiński, Dorota Hall, Serhij Jospenko, Wachtang Kebuładze, Zbigniew Kloch, Andrzej Kołakowski, Wasyl Lisowyj, Ołeksandr Majewskyj, Anton Marczynski, Julia Marczyńska, Wadym Menżulin, Zbigniew Mikołejko, Monika Milewska, Andrij Okara, Ihor Paśko, Adam Pomorski, Myrosła Popowycz, Jerzy Prokopiuk, Iryna Puchta, Barbara Skarga, (...) Dmytro Stepowyk, Władysław Stróżewski, Myrosław Trofymuk, Tomas Venclova, Jan Woleński, Taras Wozniak, Arkadiusz Żychliński. (shrink)

Fuṣūṣ al-ḥikām é uma das obras mais importantes do místico e pensador andaluz Muḥyi al-dīn Ibn 'Arabī (1165-1240). Esse texto, um dos melhores exemplos do pensamento medieval, é um autêntico repositório simbólico do conhecimento da tradição abraâmica. Ao mesmo tempo, o mestre murciano atribui essa obra a uma experiência visionária na forma de conhecimento descendente do qual ele se sentia um mero transcritor. Este trabalho se propõe a analisar simbolicamente os desafios de um livro visionário e, por outro lado, os (...) recursos que ele utiliza: os profetas como arquétipos para justificar a antropologia transcendental do ser humano perfeito (insān al-kāmil) e a metodologia da "cadeia ligada" para legitimar um conhecimento além da razão. (shrink)

Słownik języka polskiego PWN odnotowuje m.in. trzy znaczenia słowa „fenomen”: (1) rzadkie, niezwykłe zjawisko; (2) osoba wyjątkowa, niezwykle uzdolniona; (3) fakt empiryczny będący punktem wyjścia badań naukowych. W tytule nie chodzi o „fenomen” w sensie drugim, chociaż do Szkoły Lwowsko-Warszawskiej należało wiele osób wyjątkowych i niezwykle uzdolnionych, do których z powodzeniem można odnosić słowo „fenomen” w tym sensie. Tytułowy zwrot „Fenomen Szkoły Lwowsko-Warszawskiej” sygnalizuje natomiast, z jednej strony, że książka zdaje sprawę z badań naukowych nad pewnym złożonym „faktem empirycznym” – (...) nad pewną formacją intelektualną wraz z jej dorobkiem. Z drugiej strony tytuł wskazuje na rzadkość i niezwykłość Szkoły: to, że była ona fenomenem nie tylko w dziejach Polski, lecz także w dziejach kultury in toto. Oto kilka faktów, które się na fenomen Szkoły – w tym drugim sensie – składają. Za początek Szkoły przyjmuje się rok 1895, kiedy jej założyciel, Kazimierz Twardowski, przybył z Wiednia do Lwowa i już wkrótce wypromował pierwszych doktorów. Wśród wychowanków (doktorantów) Twardowskiego było ponad dwudziestu przyszłych profesorów tytularnych, którzy w dwudziestoleciu międzywojennym zajęli większość katedr filozofii, logiki i psychologii, ale oddziałali także na inne dyscypliny – takie jak literaturoznawstwo, muzykologia, filologia klasyczna etc. Twardowski zmarł w 1938 roku, a za koniec Szkoły niektórzy przyjmują rok 1939 – istotnie II wojna światowa spowodowała spustoszenie w szeregach przedstawicieli Szkoły, a jeszcze silniejszy cios stanowił dla niej okres stalinizmu. Jednakże Kilka wybitnych postaci Szkoły – takich jak Kazimierz Ajdukiewicz, Tadeusz Czeżowski, Izydora Dąmbska, Tadeusz Kotarbiński, Stefan Swieżawski czy Władysław Tatarkiewicz – działało jeszcze wiele lat po wojnie, wychowując kolejne pokolenia w duchu właściwego Szkole antyirracjonalizmu. Wielu spośród autorów tekstów do niniejszego tomu to przedstawiciele młodszych pokoleń Szkoły Lwowsko-Warszawskiej sensu largo. Spoiwem Szkoły był nie pewien zespół idei, który wyznawaliby jej członkowie, lecz pewne postulaty metodologiczne oraz pewien zestaw wartości, które były w Szkole akceptowane przez kolejne pokolenia. O tych postulatach metodologicznych i o tym zestawie wartości mówią szczegółowo autorzy tekstów tu zamieszczonych. Ogromnemu wpływowi Szkoły na kulturę polską towarzyszyła recepcja wyników osiąganych przez jej członków za granicą. Naszym „towarem eksportowym” była szeroko rozumiana logika (logiki wielowartościowe i metalogika Łukasiewicza, gramatyka kategorialna Ajdukiewicza, koncepcja prawdy Tarskiego). Wiele osiągnięć członków Szkoły w innych dziedzinach zagranica odkrywa dla siebie dopiero dziś i wyniki te budzą podziw u tych, którzy się z nimi stykają. Ideą stojącą za powstaniem „Fenomenu Szkoły Lwowsko-Warszawskiej” była chęć ukazania Szkoły w jak najszerszej perspektywie, także przez pryzmat mniej znanych, choć ważnych postaci i osiągnięć. Ze wstępu Książkę można zamówić tutaj: https://ksiegarnia.academicon.pl/glowna/187-fenomen-szkoly-lwowsko-warszawskiej-miekka-oprawa--97883 62475193.html. (shrink)

W powieściach Officium Secretum. Pies pański Marcina Wrońskiego i Agent Jego Świątobliwości Karola Kowala bohaterami pierwszoplanowymi są „nietypowi duchowni”. Owa „nietypowość” zasadza się na tym, że dominikanie – ojciec Marek Gliński i ojciec Władysław Klonowiejski – zostali wykreowani przez twórców na agentów tajnych służb watykańskich. W odróżnieniu od innych postaci duchownych z kart literatury najnowszej nie pełnią oni funkcji typowo kościelnych, pastoralnych, lecz są duchownymi-tajniakami. Protagonista z dzieła Wrońskiego to zakonny James Bond, który zwerbowany do Officium Secretum, czyli wewnętrznej służby (...) kościelnej będącej spadkobierczynią Inkwizycji, w okresie PRL służył Kościołowi jako podwójny agent (został funkcjonariuszem Służby Bezpieczeństwa). Agentem specjalnym jest także ojciec Klonowiejski. W książce Kowala jawi się on jako wszechstronnie wyszkolony wywiadowca Świętego Przymierza, który podróżuje przez dziewiętnastowieczną Europę w celu unieszkodliwienia agenta o pseudonimie „Haman”. Czy osadzenie bohaterów w habitach w przestrzeni występku oraz wszelkiego rodzaju zbrodni należy uznać za kontrowersyjną koncepcję artystyczną? Wnikliwa analiza dzieł Wrońskiego i Kowala pozwala na stwierdzenie, że w tym przypadku – podobnie jak w innych powieściach z kapłanem w roli głównej napisanych w ostatnich dwóch dekadach – nie można mówić o desakralizacji kapłaństwa czy chęci niszczenia autorytetu Kościoła. Kreacje zakonników należy uznać za swoisty znak czasów współczesnych, w których zmniejszenie dystansu między przedstawicielami Kościoła hierarchicznego i wiernymi sprawił, że duchowni poznawani są i oceniani za działalność także poza sferą sacrum. W Officium Secretum i Agencie Jego Świątobliwości „niecodzienna” aktywność bohaterów w habitach jest pretekstem do ujawniania przez twórców nie tylko spraw eklezjalnych – tajemnic działania instytucji kościelnych – ale także mechanizmów działania instytucji państwowych oraz istotnych problemów życia politycznego i społecznego. (shrink)

To oni przywrócili pamięć o Norwidzie -- W poszukiwaniu formuły Norwidowskiego poematu. Trudny przypadek Szczesnej -- Norwid oczami młodzieży szkolnej, czyli jak pracujemy nad tekstami poety w jednym z warszawskich liceów -- "Tyś nie śmierci łup!" - Krasiński o Norwidzie -- "Nadzieja jest z prawdy" - o jednym cytacie z Norwida i jego znaczeniu w myśli Józefa Tischnera -- Kobiety-władczynie, czyli rzecz o Wandzie i Kleopatrze. Norwidowska "kwestia kobieca" w perspektywie feministycznej -- Literacka i filmowa przestrzeń Norwida (wstępny rekonesans) -- (...) Tak umiera poeta. Cyprian Kamil Norwid w Domu Św. Kazimierza -- Cyprian Kamil NOrwid na plakatach -- Warszawskim szlakiem Cypriana Kamila Norwida -- Rysunki i grafiki C.K. Norwida -- Dwór w Głuchach - Muzeum Norwida. Pałac w Dębinkach - nowo utworzone Muzeum Norwida -- Norwid w muzyce. Pieśni zadumy i nostalgii Krzysztofa Pendereckiego i opera-misterium Wanda Joanny Wnuk-Nazarowej. (shrink)

It has been widely accepted that intentional actions are “the actions to which “a certain sense of the question ‘why?’ is given application” (Anscombe 1957/2000: 9). But there are robust reasons for thinking that this claim is false. First, there are intentional actions for which such questions are unsound. We have good reasons for thinking that the questions are not “given application” in these cases. Second, when these questions are “given application” this is best explained, it is argued, not in (...) terms of a necessary link between intentional action and this type of enquiry, but in terms of the fact that this is an enquiry that we pursue when we take an agent to have exercised certain of their rational capacities. (shrink)

In chapter 3 of Wild Animal Ethics Johannsen argues for a collective obligation based on beneficence to intervene in nature in order to reduce the suffering of wild animals. In the same chapter he claims that the non-identity problem is merely a “theoretical puzzle” which doesn’t affect our reasons for intervention. In this paper I argue that the non-identity problem affects both the strength and the nature of our reasons to intervene. By intervening in nature on a large scale we (...) change which animals come into existence. In doing so, we enable harmful animals to inflict harms on other animals, and we put other animals in harm’s way. The harms that these animals will inflict and endure are foreseeable. Furthermore, since non-human animals aren’t moral agents, harmful animals cannot be morally responsible for their harmful actions. I argue therefore that by causing animals to exist, knowing that they will inflict and suffer harms, we become morally responsible for those harms. By engaging in identity-affecting actions then we take on secondary moral duties towards the animals we have thereby caused to exist, and these secondary moral duties may be extremely demanding, even more so than the initial costs of intervention. Finally, these duties are duties of justice rather than duties of beneficence, and as such are more stringent than purely beneficence-based moral reasons. Furthermore, this conclusion flows naturally from several plausible principles which Johannsen explicitly endorses. (shrink)